باور كنيد
من عاشقم من عاشقم اي دوستان باور كنيد
اين قدّو اين بالا همه اين چشم پر سودا همه
اين يوسف رعنا همه از اوست او باور كنيد
اين زمزمه اين همهمه اين شادي و اين ولوله
اين اشك و اين دوري همه از اوست او باور كنيد
يك روز من ، من نيستم يك روز گويم كيستم!
از خويشتن بگريختم اي دوستان باور كنيد
گاهي ميان آتشم گاهي چو بلبل سرخوشم
گاهي چو شير اندر قفس گه در بيابان ميدوم
گه خويش را خواهم ، چرا؟چون اوست در جانم ، بيا!
او را ببين او را ببين ، اينجاست او باور كنيد
گاهي سبو بشكسته ام در دوري اش بنشسته ام
اندر فــــــراق و ماتمـــــش بگريستم باور كنيد
با اين همه ضد و نقيض با اين دل پر افت و خيز
اكنون ، چاره چيست؟ چيست؟
راحله ها ، رحلت كنيد!
(راحله)
بچه كه بودم از اسمم هيچ خوشم نمي آمد ، ولي حالا ....
شتر ...رحلت...كاروان...بيابان...ديوانه كننده است
كاروان رفت و تو در خواب و بيابان در پيش
(جرج استاین متز)، عضو موئسسه ناشنال جئوگرافی این تصویر را از ارتفاع بسیار بالا و به طور کاملا عمودی (در کویر عمان)برداشته است و در نظر اول سایه های شتر ها با خود آنها اشتباه گرفته می شود در صورتیکه اصل شترها خطوط کوچک و سفیدی هستند که به زحمت تشخیص داده می شوند اين تصوير به عنوان بهترین عکس از طبیعت در سال 2005 در جهان معرفی شد.
ببينيد، ببينيد، زماني، چو گردو شده بودم