باز هم اين قفس تنگ است و تنگي ميكند كم كم

دل من با همه دلبستگي هاي جهان دارد غريبي ميكند كم كم

صداي زنگ ميآيد كه بر بنديد محملها

و اين بربستن و رفتن چه ذوقي كاشت در دلها

شبم چون روز و روزم شب ، همه اضداد مخلوط اند

غمم شاديو  و شادي غم ، و اين حسها چه محدودند!

 دل  من  بي  نهايـــــت  خواهــــــد  و  داند  كه  مي يابد

چرا؟! چون لب به لب سر شار از عشق است و اين را خوب ميداند.

(راحله)

                                                     

اين جهان به جهانيان واهشتيم و آن جهان به بهشتيان ، وقدم بر نهاديم جايي كه آفريد، را راه نيست.

                                                    (ابوالحسن خرقاني)