خداونــــدا چه گویـــــــم با زبــــــــــان لال مـــــیایم

اگر ذکــــــر تـــــو را گـــــــویم زخود بیـــــــزار میایم

زبانم ذکر نشنــــاسد که از ذکــــر و صفت رستــــــم

چه گویم من! چه گویم من! که از گفت , عــار میــایم

چنان بیخود شدم از خـــود که در تــــو جمله پیــدایم

من از ذکرت دگر جستــــــــم که خود در کار مــــیایم

تویی پیدا و پنهانـــــم تویـــی شمــــــــع شب تـــارم

تویـــــــی یارم تویـــــــــی یارم که من با یار میایـــم

دگر ذکرت چه کار آیـــد که کار ِمن گذشته ســـت از

همه ذکر و همه وردت , که خــــود چـــون یار میآیم

(راحله14مهر89)

در خانهء پدری لب تابی دیدیم به غایت مدرن و ای دی اس الی بسیار پر سرعت و حیاطی آرام با درختانی در شُرُفِ پاییز  همگی دست به دست هم دادند به مهر تا که این پست رغم خورد باشد که قبول افتد