+ نوشته شده در سه شنبه ۱۲ شهریور ۱۳۸۷ ساعت ۱:۲۴ ب.ظ توسط راحله
معمای هستی
ما ز خرابات عشق مست الست آمدیم نام بلا چون بریم چون همه مست آمدیم
ببينيد، ببينيد، زماني، چو گردو شده بودمدرونِ قفسِ چوبي ِ اين عقل ِ چو گـــــردو
چه بي او شده بودم!
مرا عشق، مرا عشق، رها كرد از اين عقل
چــــو انجــــير و چونان تـــوت همـــه نــــرم،
همه او شده بودم!
(راحله)
نوشته‌های پیشین
- آبان ۱۳۹۶
- شهریور ۱۳۹۲
- تیر ۱۳۹۲
- خرداد ۱۳۹۲
- اردیبهشت ۱۳۹۲
- اسفند ۱۳۹۱
- بهمن ۱۳۹۱
- دی ۱۳۹۱
- آذر ۱۳۹۱
- فروردین ۱۳۹۰
- دی ۱۳۸۹
- آذر ۱۳۸۹
- مهر ۱۳۸۹
- مرداد ۱۳۸۹
- تیر ۱۳۸۹
- اردیبهشت ۱۳۸۹
- فروردین ۱۳۸۹
- اسفند ۱۳۸۸
- دی ۱۳۸۸
- آذر ۱۳۸۸
- آبان ۱۳۸۸
- مهر ۱۳۸۸
- شهریور ۱۳۸۸
- مرداد ۱۳۸۸
- تیر ۱۳۸۸
- خرداد ۱۳۸۸
- اردیبهشت ۱۳۸۸
- فروردین ۱۳۸۸
- اسفند ۱۳۸۷
- بهمن ۱۳۸۷
- دی ۱۳۸۷
- آذر ۱۳۸۷
- آبان ۱۳۸۷
- مهر ۱۳۸۷
- شهریور ۱۳۸۷
- مرداد ۱۳۸۷