در كوچه باغهاي خدا
بله ديروز به (خرو) نيشابور رفته بودم جايي كه خانه ها ي پلكاني در شيب تند يكي از دره ها سبب شده آنرا ماسوله خراسان رضوي نامند.
از نظر تقسيمات كشوري شهرخرو، جزءبخش زبرخان شهرستان نيشابور مي باشد و بعد از نيشابور بزرگترين و پرجمعيت ترين نقطة شهري در شهرستان است.و با حدود000 20 نفر جمعيت در دامنه هاي بينالود واقع شده است.اكثر جمعيت شهر خرو به حرفه باغداري شاغل بوده و 95 درصد آنان در زمينه كاشت، جمع‌آوري، خريد و فروش و صادرات آلو فعاليت دارند و همايش علمي پژوهشي و جشنواره آلوي ايران طي روزهاي 15 و 16 آبان ماه طي دو روز در شهر خرو برگزار خواهد شد و با حضور مردم طي جشن با شكوه عمومي و با برپايي نمايشگاه تخصصي در زمينه آلو و همچنين نمايشگاه عكس آثار عكاسان برتر ايران برپا خواهد شد.
آنچنان كه ازلابلاي كتب تاريخي وتذكره هابدست مي آيد. قدمت شهرخرو حتي به قبل ازحملة مغول برمي گردد.درمقامات شيخ ابوسعيدابوالخير درحكايتي كهن، به اين نكته برمي خوريم كه :
« هم درآن وقت كه شيخ ابوسعيد فقيه نيشابور بود مريدان بسيارمي آمدندازهرجنسي،بعضي مهذّب وبعضي نامهذّب. وقتي يكي توبه كرد. روستايي عظيم وناهمواربود. جفتي كفش كوهيانه، پرقطري برزده ودرپاي كرده چنانكه هروقت كه درخانه رفتي آوازي ناخوش مي آمدي وپيوسته برديوارمي زدي وحركات ناهمواراز او در وجودآمد كه صوفيان از آن مي رنجيدند واز غلبه ومشغلة او كوفته مي شدند،روزي شيخ آن درويش رابخواندوگفت: به درميـون بايدشد وآن :
« دره ايست درميان كوه نيشابوروطوس وچون ازنيشابوربه طوس شوندراه برسراين درّه بود و آبي بس زلال در آن دره فرود آيد و در رود«خور» نيشابور شود.شيخ گفت :چون در شوي پاره سنگ بزرگي آنجاست.بر لب آن آب كه بر رود خور نيشابور بريزد وضو بايد ساخت و بر آن سنگ دو ركعت نماز بگذار و منتظر باش تا دوستي از نزديك ما به سوي تو آيد . سلام ما بوي برسان و سخني چند با آن درويش بگفت كه [ به وي بگوي] كه از دوستان عزيز ماست و هفت سال با ما صحبت داشته است. آن درويش بارغبتي هرچه تمام تر روي به راه نهادوهمة راه باخود انديشه مي كردكه مي روم تانظرمبارك اوبرمن افتد وكاردين ودنياي من به بركت آن ساخته گردد ،چون بدان موضع رسيدكه[ شيخ اشارت كرده بود] آنچه شيخ فرموده بودبجاي آورد ودر آب رود خرو وضوساخت ونمازي بساخت وساعتي توقف كرد.طراقي« صداي مهيب » درآن كوه افتاد ،چنانكه كوه ازهيبت آن آواز بلرزيد،آن درويش نگريست،اژدهايي ديد سياه چنانكه ازآن عظيم ترنديده بودونشنيده وجمله ميان دوكوه ازشخص اوپرشده بود.چون آن درويش را نظردر وي افتاد روح با وي نماندوجمله اعضاي اوچنان سست گشت كه هرچندخواست هيچ حركت نتوانست كرد وهوش از وي برفت وبيفتاد وآن مار مي آمدآهسته تابه نزديك آن سنگ برسيد وروي سوي آن درويش كرد وسنگ برسنگي نهاد وبه تواضع بايستاد چون ساعتي برآمدودرويش اندكي باخويشتن آمدوديد كه اومقام كردوهيچ حركت نمي كندازسربي خويشي وغايت ترس گفت : شيخ سلام گفته است،آن اژدها روي درخاك مي ماليدوتواضع مي نمودوآب ازچشم اومي دويد».
قدمت وپيشينة شهرخرو وعظمت وتقدّس بس عظيم آن درميان شيوخ وصوفيه آن زمان زبانزد بوده چنانكه بنابقولي حضرت علي(ع) وياحضرت علي بن موسي الرضا(ع) كه درآب چشمه علي وضوگرفته ودر سنگي كه جاي پا وتسبيح ومهرمبارك آن حضرت هنوزبرآن باقي است نمازكرده است.
از نظر تقسيمات كشوري شهرخرو، جزءبخش زبرخان شهرستان نيشابور مي باشد و بعد از نيشابور بزرگترين و پرجمعيت ترين نقطة شهري در شهرستان است.و با حدود000 20 نفر جمعيت در دامنه هاي بينالود واقع شده است.اكثر جمعيت شهر خرو به حرفه باغداري شاغل بوده و 95 درصد آنان در زمينه كاشت، جمع‌آوري، خريد و فروش و صادرات آلو فعاليت دارند و همايش علمي پژوهشي و جشنواره آلوي ايران طي روزهاي 15 و 16 آبان ماه طي دو روز در شهر خرو برگزار خواهد شد و با حضور مردم طي جشن با شكوه عمومي و با برپايي نمايشگاه تخصصي در زمينه آلو و همچنين نمايشگاه عكس آثار عكاسان برتر ايران برپا خواهد شد.
آنچنان كه ازلابلاي كتب تاريخي وتذكره هابدست مي آيد. قدمت شهرخرو حتي به قبل ازحملة مغول برمي گردد.درمقامات شيخ ابوسعيدابوالخير درحكايتي كهن، به اين نكته برمي خوريم كه :
« هم درآن وقت كه شيخ ابوسعيد فقيه نيشابور بود مريدان بسيارمي آمدندازهرجنسي،بعضي مهذّب وبعضي نامهذّب. وقتي يكي توبه كرد. روستايي عظيم وناهمواربود. جفتي كفش كوهيانه، پرقطري برزده ودرپاي كرده چنانكه هروقت كه درخانه رفتي آوازي ناخوش مي آمدي وپيوسته برديوارمي زدي وحركات ناهمواراز او در وجودآمد كه صوفيان از آن مي رنجيدند واز غلبه ومشغلة او كوفته مي شدند،روزي شيخ آن درويش رابخواندوگفت: به درميـون بايدشد وآن :
« دره ايست درميان كوه نيشابوروطوس وچون ازنيشابوربه طوس شوندراه برسراين درّه بود و آبي بس زلال در آن دره فرود آيد و در رود«خور» نيشابور شود.شيخ گفت :چون در شوي پاره سنگ بزرگي آنجاست.بر لب آن آب كه بر رود خور نيشابور بريزد وضو بايد ساخت و بر آن سنگ دو ركعت نماز بگذار و منتظر باش تا دوستي از نزديك ما به سوي تو آيد . سلام ما بوي برسان و سخني چند با آن درويش بگفت كه [ به وي بگوي] كه از دوستان عزيز ماست و هفت سال با ما صحبت داشته است. آن درويش بارغبتي هرچه تمام تر روي به راه نهادوهمة راه باخود انديشه مي كردكه مي روم تانظرمبارك اوبرمن افتد وكاردين ودنياي من به بركت آن ساخته گردد ،چون بدان موضع رسيدكه[ شيخ اشارت كرده بود] آنچه شيخ فرموده بودبجاي آورد ودر آب رود خرو وضوساخت ونمازي بساخت وساعتي توقف كرد.طراقي« صداي مهيب » درآن كوه افتاد ،چنانكه كوه ازهيبت آن آواز بلرزيد،آن درويش نگريست،اژدهايي ديد سياه چنانكه ازآن عظيم ترنديده بودونشنيده وجمله ميان دوكوه ازشخص اوپرشده بود.چون آن درويش را نظردر وي افتاد روح با وي نماندوجمله اعضاي اوچنان سست گشت كه هرچندخواست هيچ حركت نتوانست كرد وهوش از وي برفت وبيفتاد وآن مار مي آمدآهسته تابه نزديك آن سنگ برسيد وروي سوي آن درويش كرد وسنگ برسنگي نهاد وبه تواضع بايستاد چون ساعتي برآمدودرويش اندكي باخويشتن آمدوديد كه اومقام كردوهيچ حركت نمي كندازسربي خويشي وغايت ترس گفت : شيخ سلام گفته است،آن اژدها روي درخاك مي ماليدوتواضع مي نمودوآب ازچشم اومي دويد».
قدمت وپيشينة شهرخرو وعظمت وتقدّس بس عظيم آن درميان شيوخ وصوفيه آن زمان زبانزد بوده چنانكه بنابقولي حضرت علي(ع) وياحضرت علي بن موسي الرضا(ع) كه درآب چشمه علي وضوگرفته ودر سنگي كه جاي پا وتسبيح ومهرمبارك آن حضرت هنوزبرآن باقي است نمازكرده است.
+ نوشته شده در شنبه ۴ آبان ۱۳۸۷ ساعت ۵:۴۹ ب.ظ توسط راحله
|
ببينيد، ببينيد، زماني، چو گردو شده بودم