شیخ احمد غزالی طوسی
برخی از عُرَفا کوشیدهاند به مبانی و اصول کشفی خود جنبه استدلالی دهند. احمد غزّالی از نخستین عارفانی است که در صورتبندی و تنظیم مفاهیم عرفانی کوشیده است.
درباره نویسنده
احمد بن محمد غزّالی احتمالاً بین سالهای 451 تا 454 هجری قمری در طابران توس به دنیا آمد. او یکی دو سالی از برادر خود، محمد، کوچکتر بود و به همراه او به مکتب رفت. در کودکی پدر خود را از دست داد و یکی از دوستان پدر مراقبت و سرپرستی از او و برادرش را به عهده گرفت و آن دو از همان نوجوانی با مسایل عرفانی آشنا شدند.
احمد به همراه برادرش محمد جهت تکمیل تحصیلات به جرجان میرود و بعد در نیشابور نزد امام الحرمین ابوالمعالی جوینی به تحصیل میپردازد، تا جایی که از جمله فقهای بزرگ شافعی در عصر خود میگردد و سرانجام به نیابت از سوی برادر به تدریس در نظامیه بغداد که بزرگترین مرکز علمی آن عصر و به قول حمداللّه مُستوفی «اُمّ المدارس» بود میپردازد. احمد به سفر علاقه داشت و به شهرهای بسیار رفت و سرانجام در حدود سال 520 ق در قزوین درگذشت. مزار او قرنها به نام امامزاده احمد شهرت داشت و اکنون مسجد احمدیه نام دارد.
آثار احمد غزالی
1 ـ بحرالحقیقه 2 ـ رسالة الطّیور 3 ـ سوانح 4 ـ عینیّه 5 ـ نامهها 6 ـ پندنامهها 7 ـ مقاله روح
مهمترین اثر احمد غزّالی همان سوانح است که گاه «سوانح العُشاق» نیز خوانده میشود.
(مجموعه آثار فارسی احمد غزّالی، به اهتمام احمد مجاهد، انتشارات دانشگاه تهران، چ دوم، 1370.)
در پست آينده مختصري با اثر ارزنده ء احمد غزالي:(سوانح)آشنا خواهيم شد
ببينيد، ببينيد، زماني، چو گردو شده بودم