معمای هستی

سپندارمذگان : در ایران باستان، از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده است. این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۴ روز پس از والنتاین فرنگی! این روز “سپندارمذگان” یا “اسفندارمذگان” نام داشته است.

فلسفه‌ی بزرگ‌داشتن این روز به عنوان روز عشق به این صورت بوده است که در ایران باستان هر ماه را سی روز حساب می‌کردند و علاوه بر این‌که ماه‌ها اسم داشتند، هریک از روزهای ماه نیز یک نام داشتند. به عنوان مثال روز اول “روز اهورا مزدا”، روز دوم، روز بهمن ( سلامت، اندیشه ) که نخستین صفت خداوند است، روز سوم اردیبهشت یعنی “بهترین راستی و پاکی” که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهریور یعنی “شاهی و فرمانروایی آرمانی” که خاص خداوند است و روز پنجم “سپندار مذ” بوده است. سپندار مذ لقب ملی زمین است. یعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمین نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق می‌ورزد. زشت و زیبا را به یک چشم می‌نگرد و همه را چون مادری در دامان پرمهر خود امان می‌دهد. به همین دلیل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را به عنوان نماد عشق می‌پنداشتند. در هر ماه، یک بار، نام روز و ماه یکی می‌شده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن می‌شد، جشنی ترتیب می‌دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلا شانزدهمین روز هر ماه، مهر نام داشت و در ماه مهر، مهرگان لقب می‌گرفت. همین طور روز پنجم هر ماه “سپندارمذ” یا “اسفندارمذ” نام داشت و در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندارمذ نام داشت، جشنی با همین عنوان می‌گرفتند. سپندار مذگان جشن زمین و گرامی‌داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند. ملت ایران از جمله ملت‌هایی است که زندگی‌اش با جشن و شادمانی پیوند فراوانی داشته است، به مناسبت‌های گوناگون جشن می‌گرفتند و با سرور و شادمانی روزگار می‌گذرانده اند. این جشن‌ها نشان‌دهنده‌ی فرهنگ، نحوه‌ی زندگی، خلق و خوی، فلسفه‌ی حیات و کلا جهان‌بینی ایرانیان باستان است. از آن‌جایی که ما با فرهنگ باستانی خود ناآشناییم، شکوه و زیبایی این فرهنگ با ما بیگانه شده است.

برگرفته از سايت:سپندارمذگان

پ ن:اين روزها بيشتر از هر وقت ويترين مغازه ها به نظرم قرمز مياد بس توش پر از قلب و گل و شمع مخصوص ولن تاين گذاشتن و هر سال از سال پيش داغ تر اصلا همين امسال خودمان به يه جور جشن بالماسكه كه به همين مناسبت ترتيب داده شده بود دعوت شديم ! و يا باباي خودم واسه مامانم اين روز يه شاخه رز قرمز هديه ميده !!

و خودم از ديشب كلي sms تبريك ولن تاين از دوستام دريافت كردم ( كه البته 29بهمن جوابشونو ميدم).

خوب علت اين همه تمايل به اين روز وارداتي(ولن تاين) چيست؟

عدم شناخت ما ايرانيان از هويت تاريخي خودمان سبب شده دچار نوعي خود بيگانگي فرهنگي شويم

راه چاره چيست؟

معرفي هويت تاريخي از طريق رسانه ها و جرايد و... حتي بيلبورد هاي تبليغاتي

خود من از امسال كه فهميدم جريان سپندارمذگان چيست دور هر چي ولنتاينه با غرور خط كشيدم براي اينكه حالا ميدونم خودمون بهترشو داريم!!

هر روزتان سپندارمذ باد.